Со оваа ситуација веројатно ќе се поистоветат многу родители. Лошата вест е што не станува збор за „фаза“, туку за сериозен проблем, но добро е што може да се помогне ако навреме се реагира.
Родителите мислат дека е само фаза, тинејџерски бунт или потреба за приватност. Сепак, прекумерната тишина и повлекување може да бидат први знаци на сериозен проблем, електронско малтретирање. Ова не е нов феномен, но неговата распространетост во светот на младите луѓе е алармантна. Децата често не се осмелуваат да зборуваат за проблемите затоа што се срамат или се плашат од реакцијата на своите родители и врсници. Сепак, постојат скриени знаци кои јасно можат да покажат дека нешто не е во ред.
Прочитајте ги знаците навреме
Промените во однесувањето се првиот и најјасен предупредувачки сигнал. Дете кое некогаш било отворено и весело одеднаш станува повлечено, раздразливо или дури и агресивно. Ненадејниот пад на училишниот успех, недостатокот на интерес за активности што некогаш им носеле радост, може да укажуваат дека детето страда од сајбер насилство.
Клучното прашање е, како да препознае ситуација во која на детето му е потребна помош? Прво, важно е да обрнете внимание на деталите. Ако детето одеднаш престане да користи уреди или се врзе опсесивно за нив, родителите треба да се запрашаат зошто е така. Прекумерното криење на екранот, избегнувањето разговори за онлајн активности или ненадејниот гнев кога ќе се отвори таа тема може да бидат некои од предупредувачките знаци.
Токму ова е моментот кога родителот треба да реагира мирно, без да напаѓа.
Првиот чекор кон решението е разговорот. Сепак, тој мора да биде искрен и смирен, без осудување или обвинување. Целта е детето да се чувствува безбедно, разбрано и поддржано. Родителите треба да го охрабрат детето да го сподели своето искуство, а потоа заедно да бараат решение.
Постепено разбирање
За детето да се отвори и зборува искрено, мора да се чувствува безбедно околу своите родители. Кога ќе почнат да се отвораат и воочите јасен проблем со сајбер насилство, документирањето на проблемот е уште еден важен чекор.
Снимките од пораките од екранот, зачувувањето докази како што се фотографии или снимки од разговори, можат да бидат клучни во случај да бидат потребни понатамошни мерки или да се поднесе извештај до надлежните органи. Исто така, континуираното следење на онлајн активностите на детето може да помогне во навремено препознавање на нови ситуации што би можеле да ја загрозат неговата безбедност.
Но што да се прави ако детето не сака отворено да зборува или се повлекува уште подлабоко во себе?
Токму недостатокот на квалитетна комуникација во семејствата често се главна причина за несвесноста на родителите за проблемите со кои се соочуваат нивните деца. Според истражувањата на „deShame 2“ од 2024 г., повеќе од пола родители ретко или никогаш не разговараат со децата за онлајн безбедноста, а секој трет родител нема забрана за пристап на детето кон непримерни содржини.
Родителите најчесто бараат помош од безбедносните органи поради делење на фотографии на детето, создавање лажни профили, хакирање на сметката или уцена на платформите како што е Roblox.
Особено загрижуваат случаите каде децата сами делеле свои експлицитни содржини изложени на притисокот од врсниците или непознати возрасни лица.
Родителите како најважна поддршка
Стручните лица советуваат родителите сериозно и отворено да пристапат кон проблемот. Потребно е да се разговара со децата за важноста од заштита на приватноста и ризиците од споделувањето лична содржина. Вакви разговори треба да бидат редовни, природни и вклучени во секојдневната семејна комуникација.
Улогата на родителите, наставниците и експертите е клучна во спречувањето и решавањето на проблемот со сајбер малтретирањето.
Преку континуирана едукација, соработка и отворена комуникација можно е да се намали бројот на вакви случаи. Важно е родителите да ги препознаат знаците, да му пристапат на проблемот сериозно и да реагираат навреме за да се спречат сериозни последици врз менталното здравје на децата.
Извор: Индекс.хр
