Ова се некои од родителските начини на кои родителите реагираат на детските грешки и емоции, и долгорочно ја обликуваат нивната самодоверба.
1. Преголема заштита
Кога родителите се обидуваат да спречат секоја можна тешкотија, децата немаат можност да научат како да се справат со предизвиците. Советниците и терапевтите предупредуваат дека таквиот пристап може да создаде чувство на несигурност и зависност од другите. Децата кои никогаш не доживуваат успех често развиваат страв од грешки и на крајот ја избегнуваат секоја ситуација во која би можеле да направат грешка.
2. Постојана критика и споредба
Критикувањето и споредувањето со другите деца може сериозно да ја оштети сликата на детето за себе. Кога детето постојано слуша дека не е доволно добро, почнува да верува дека не може ништо да постигне. Наместо постојана анализа, експертите советуваат да се фокусираат на трудот и напредокот, зашто така ќе израдат внатрешна мотивација и здрава самодоверба.
3. Решавање проблеми за детето
Родителите кои постојано го „спасуваат“ своето дете и го решаваат секој негов проблем го спречуваат да развие чувство на одговорност. Терапевтите нагласуваат дека децата мора да имаат можност да донесуваат одлуки и да учат од последиците. Кога родителот презема сè врз себе, детето не учи да им верува на сопствените способности или да ги препознава сопствените силни страни.
4. Отфрлање на емоциите
Речениците како „не плачи“ или „не е ништо сериозно“ може да изгледаат смирувачки, но ако се користат долгорочно тие му испраќаат порака на детето дека неговите емоции не се важни. Децата на кои не им е дозволено да покажат тага, страв или лутина честопати се повлекуваат во себе и развиваат чувство на срам за своите чувства. Отвореното зборување за емоциите и прифаќањето на реакциите на вашето дете се клучни за развивање на емоционална отпорност и сигурност.
