Тој ја објасни промената, мотивирана од желбата за повеќе „вистински живот“ и помалку одвлекување на вниманието, во едно неодамнешно интервју.
Ширан откри дека пред да стане светски познат, го имал истиот телефонски број од својата 15-та година. Меѓутоа, како што растела неговата слава, неговиот број на контакти експлодирал на дури 10.000, што довело до постојани пораки и повици. „Луѓето постојано му пишувале пораки“, се присетил Ширан. Вибрациите на неговиот телефон во џебот постојано ги прекинувале разговорите, одвлекувајќи му го умот од сегашниот момент.
„Дури и да беше во мојот џеб, ќе разговарав со тебе вака и тој ќе вибрираше. И мојот ум немаше да биде во разговорот, туку ќе речеше... „О, кој е тоа?“ „Сѐ додека не го извадам од џеб и потоа не одговорам на порака, а потоа одеднаш, нашиот момент заврши и јас сум во ова, и сега сфаќам дека нема никаква врска со ништо. Луѓето не можат да ме контактираат, не можам да бидам прекинат. Одам на вечера со сопругата, одам на вечера со татко ми, одам на ручек со пријателите и сум во тоа“, рече Ширан.
Оваа одлука му овозможи да биде поприсутен во неговите секојдневни интеракции со семејството и пријателите, без постојани прекини и притисок веднаш да одговори на пораките. Наместо телефон, Ширан сега користи iPad, а целата комуникација се одвива преку е-пошта, на која одговара еднаш неделно. Тој истакнува дека, за разлика од апликациите за пораки како WhatsApp каде што се очекува брз одговор, нема таков притисок со е-поштата. Ширан нагласува дека овој пристап му донел повеќе мир и подобро ментално здравје, како и му помогнал во неговата креативна работа.
„Можам да живеам без тоа.“ „Имам е-пошта и одговарам на е-пошта секогаш кога сакам да одговорам на е-пошта“, заклучи Ширан, истакнувајќи ја ослободувачката природа на неговата дигитална детоксикација. Неодамнешните извештаи дури сугерираат дека Ширан ја засилил својата дигитална детоксикација, се откажал од својот iPad и сега користи камера само за снимање спомени, „како да е 1997 година“.
