Хрватскиот <a href="https://www.index.hr/vijesti/clanak/ukrajinci-ovako-nece-pobijediti-mijenjaju-ciljeve-putin-povlaci-poteze-za-dug-rat/2499859.aspx?index_ref=naslovnica_vijesti_prva_d" target="_blank">портал Индекс</a>, познат по остра критика на руската агресија врз Укарина, објави анализа со која тврди дека Украина, сепак, не може да ја добие војната и опис на неуспешната украиснка офанзива:
Најинтересна тема изминатава недела поврзана со војната во Украина беше судбината на командантот на руската Црноморска флота, адмиралот Виктор Соколов. Веднаш по нападот со три крстаречки ракети врз командата на Црноморската флота во петокот на 22 септември, шефот на воената разузнавачка служба на Украина, Кирило Буданов, беше многу внимателен со изјавите за бројот на загинати и ранети. Само три дена подоцна командата на украинските специјални сили објави дека Соколов е убиен во тој напад.
Но, тогаш Русите започнаа медиумска офанзива со докази, кои Украинците не ги признаваат, дека Соколов се уште е жив. Во основа неважна тема стана најважна во украинските и руските медиуми, иако нападот во кој две крстосувачки ракети ја погодија и трајно ја уништија подморницата Ростов на Дон беше многу позначаен за текот на војната.
Таа подморница се користеше за лансирање крстосувачки ракети кон Украина до моментот на нејзиното уништување. Од друга страна, не недостигаат кандидати за високи воени позиции во руската армија. Адмиралот Соколов не е некој воен гениј чија загуба би предизвикала непоправлива загуба на руската морнарица.
Украинската армија напредува со темпо на полжав
Украинските медиуми се фокусираа на судбината на адмирал Соколов бидејќи немаа за што друго да пишуваат. Состојбата на бојното поле е таква што од ден на ден се повторуваат истите вести. Украинската армија напредува со темпо на полжав, но секој мал успех во медиумите се прикажува како стратешки.
На сите аналитичари им е јасно дека напредокот на Украина е премногу бавен и дека нема да победи. Но, никој не можеше да го претвори тоа во бројки додека колегите од Њујорк Тајмс не седнаа и не пресметаа дека двете страни успеале да освојат бедни 1.300 квадратни километри од почетокот на оваа година. И покрај големата украинска офанзива, руската армија сепак има значително поголем успех – 860 наспроти 370 квадратни километри. Додуша, огромното мнозинство од него не беше освоено од руската војска, туку од поранешниот Вагнер кој го освои Бахмут и значителен дел од територијата околу него.
Иако украинската офанзива трае од 4 јуни, досегашните резултати се во најмала рака скромни. Така, тие 370 квадратни километри не се ни колку Виена, а се едвај колку Прага. Затоа, не е чудно што целите на Украина се намалуваат со текот на времето. Офанзивата започна со најави за пробив сè до брегот на Азовското Море и расцепување на окупираната територија на два дела. Или барем пробив до Мелитопол. Сега ниту тоа веќе не се споменува како цел, туку само пробивот до Токмак.
Од најјужните украински позиции до Токмак се уште е малку повеќе од 20 километри по воздушен пат, а од Токмак до Мелитопол е околу 50 километри по воздушен пат. Украинските сили од почетокот на офанзивата до денес успеаја да навлезат девет километри јужно од Орихив и тоа по четири месеци. Поради ова не е за очекување до крајот на оваа година да стигнат до Токмак, а камоли да го ослободат.
Русија се подготвува за продолжена војна
Во исто време, Русија почна да се подготвува за долга војна, според проценките на рускиот министер за одбрана Сергеј Шојгу дека војната ќе трае најмалку до 2025 година. Во новиот буџет за 2024 година, расходите за вооружените сили се зголемија за 68%, на 10.800 милијарди рубљи (106 милијарди евра). Тоа значи дека вооружените сили ќе добијат 30 отсто од буџетот, дури 6 отсто од БДП. Руското Министерство за одбрана ќе има повеќе буџетски ресурси отколку образованието, здравството и заштитата на животната средина заедно.
На ова треба да се додадат буџетски средства за други безбедносни служби, од Росгвардија (која полека станува втора армија), Федералната служба за безбедност и разузнавачките служби до полицијата. Издвојувањата за вооружените и безбедносните служби во буџетот за 2024 година се чини дека надминуваат 40%.
За споредба, во 1989 година (две години пред распадот), СССР одвои 77,3 милијарди рубли или околу 128 милијарди долари за вооружените сили. Тоа беше околу 9% од БДП на СССР во тоа време. Поради ова, тогашниот генерален секретар на Комунистичката партија на СССР, Михаил Горбачов, вети дека до 1991 година ќе ги намали буџетските средства за вооружените сили за 14% или 10 милијарди рубљи. Горбачов вети дека ќе ги пренасочи овие пари за да го зголеми стандардот на граѓаните, но не успеа бидејќи СССР се распадна на 21 декември 1991 година.
Регрутирање на 130.000 регрути
Во петокот, на 29 септември, Путин потпиша указ за регрутирање на 130.000 регрути во есенскиот мандат. Воениот рок трае 12 месеци и го служат мажи на возраст од 18 до 27 години кои не се побвикуваат на некоја причина за да не бидат регрутирани. Воениот рок не се служи само во армијата, туку и во МВР и во Граничната стража. Во Русија, околу 680.000 млади мажи полнат 18 години секоја година, а меѓу 260 и 300.000 од нив одат на воена служба (пролет и есен). Останатите наоѓаат начини да го избегнат воениот рок.
Пролетва на воен рок биле повикани 147.000 Руси, па така годинава ќе има вкупно 277.000 регрути.
Руското Министерство за одбрана и Генералштаб ја уверуваат јавноста дека ниту еден од регрутите нема да заврши во Украина. Сепак, тоа не е точно точно. Имено, веднаш по пристигнувањето во центрите за обука се врши притисок врз регрутите да потпишат професионален договор. Најпрво се убедуваат, а потоа некои се принудени на тоа. Во моментот кога ќе го потпишат договорот, регрутите стануваат професионални војници и можат да бидат испратени во Украина.
Имајќи предвид дека повеќе од половина од младите Руси успеваат да ја избегнат воената служба, оние кои служат воен рок тоа всушност го прават доброволно, а огромното мнозинство се подготвени да потпишат професионален договор. Затоа, не е чудно што министерот за одбрана Сергеј Шојгу може да тврди дека нема да има потреба од нова мобилизација бидејќи кадровската екипираност е задоволителна.
