На Германија и недостасува квалификувана работна сила во областа на грижата, во информатичката технологија, но ѝ недостигаат и добри занаетчии и логистичари. Според германската агенција за вработување, секоја година во оваа земја треба постојано да доаѓаат 400.000 специјалисти за да се стабилизира пазарот на трудот. А во 2021 година дошле само 40.000 од нив. Кога ќе се пензионира генерацијата родени во шеесеттите, проблемот ќе биде уште полош.
Германската влада си постави задача да создаде „најсовремен имиграциски систем во Европа“, како што изјави минатиот ноември министерот за труд Хубертус Хајл. „Многу земји се наша конкуренција за паметни глави и вредни раце. Благосостојбата на Германија се обезбедува со добивање на соодветна работна сила“, додаде тој.
Владата сега го прифати нацртот на новиот закон за трудова имиграција. Тоа всушност припаѓа на реформите кои пред три години ги иницираше претходната коалициска влада на демохристијаните и социјалдемократите. Министерката за внатрешни работи Ненси Фезер е задоволна: „Денес е добар ден за економската локација на Германија и за создавање модерна и разновидна земја“. И таа постојано ја нагласува отвореноста кон светот и културата на добредојде во Германија, така што експертите и нивните семејства да се чувствуваат добро во Германија.
Пред се, се работи за професионална работна сила за земји кои не се членки на ЕУ – и онака нема никакви пречки за граѓаните на Унијата. Постапката треба да се олесни во сите три критериуми: во признавањето на квалификациите и дипломите, при доаѓањето на професионална работна сила со работно искуство, но и за оние кои се уште немаат договор за вработување со компанија во Германија. Ќе се издаваат повеќе таканаречени „сини картони“ на Европската унија – дозволи за работа и престој во траење од 10 години.
Но, границата на очекуваниот годишен бруто приход е намален од 58.400 евра на 45.552. За лица со завршено високо образование може да дојдат и без познавање на јазикот и вообичаената проверка дали има некој од Германија или ЕУ за огласената позиција. Згора на тоа, информатичарите ќе добијат „сина карта“ уште пред да дипломираат на факултет доколку веќе имаат работно искуство во својата област.
Покрај тоа, според новиот закон, на имигрантите ќе им биде можно да ја сменат својата професија: на пример, автомеханичар ќе може да премине на логистика.
Во шесте земји од Западен Балкан контингентот е двојно зголемен за од оваа година, за секоја година да доаѓаат по 50.000 од нив.
Во признавањето на дипломите и квалификациите – кое обично траеше многу долго по пријавувањето, всушност целосно ќе се укине за лицата кои имаат најмалку две години работен стаж и доколку нивната квалификација е признаена во земјата на потекло. „Таа промена ќе значи помала бирократија и пократка процедура“, рече министерката Фезер. Сепак, ова важи само за професионалната работна сила која има приход над одредена граница. Но и оние кои се под таа граница ќе можат да почнат да работат во Германија додека се проверуваат нивните квалификации.
Според предлог-законот се воведува таканаречената „шанса карта“ во која се собираат одредени бодови. Со неа луѓе со завршено високо образование можат да дојдат во Германија една година да бараат работа: критериум е познавање на германски јазик, но може да биде и англискиот јазик, возраста, работното искуство, поврзаноста со Германија, а ќе биде полесно за оние кои доаѓаат со партнер за кој има изгледи за работа во оваа земја. Всушност, во тој период ќе им биде дозволено да работат со скратено работно време – до 20 часа неделно и целосно надвор од својата професија за да можат да го платат престојот во оваа земја додека бараат вистинска работа. И пробната работа е дозволена.
„Ќе ја направиме Германија поатрактивна за паметните умови од целиот свет. Активно ќе ја претставуваме Германија како земја на имиграција насекаде“, рече министерката Фезер.
За овој предлог-закон допрва ќе се расправа во Бундестагот, но германската опозиција се уште има забелешки. Сузане Фершл од партијата Левица особено се жали дека „неопходно е да се запре, а не да се прошири“ миграцијата на работната сила во проблематични и експлоататорски работни односи. Херман Грое од Демохристијаните смета дека „нема ништо навистина ефективно“ во сето ова за да се привлече повеќе добро образована работна сила, а особено укажува на проблемот со персоналот во германските дипломатски мисии кои треба да одлучуваат за визите.
„Ако илјадници луѓе чекаат месеци за виза или признавање на квалификации, конечно ни треба доволно персонал, а не некои нови правила за бодовите.“
Истото го предупредува и Герд Ландсберг од Здружението на германските градови и општини: ако некој мора да чека со месеци дури и за термин во конзулатот, тогаш на крајот ќе замине на друго место. Во весникот Rheinischen Post тој се залага за брзо и дигитално издавање визи. И претседателот на Здружението на занаетчии на Германија предупредува дека и најдобриот закон не прави ништо без добра примена. Затоа, целата процедура за пристигнување треба да биде „радикално поедноставена“.
А Ванеса Ахуја од германската канцеларија за вработување се жали дека целата процедура не е дигитализирана: во кореспонденција со дипломатските претставништва „сè уште добиваме факсови и писма во речиси половина од случаите“. Затоа Институтот се залага за „100% дигитален пат“, а токму на тоа се противат странските експерти кога ќе го започнат со процесот на доаѓање во Германија, пишува ДВ.
