Иако најчесто намерите им се добри, одредени фрази и постапки може ненамерно да предизвикаат чувство на срам кај децата. За разлика од чувството на вина, кое е поврзано со конкретно однесување, срамот е подлабок и може да остави долготрајни последици врз сликата што детето ја има за себе. Едукаторот за родители, мајка и психолог Џејми Блох сподели неколку токсични навики кои родителите честопати несвесно ги практикуваат.
Критикување наместо поправање: „Речениците како: „Зошто си толку несмасен“?, наместо да се насочи детето на конкретното однесување, може да ги наведат децата да мислат дека не се доволно добри“, истакнува Блох во новата објава на Инстаграм.
Споредба со другите: Споредувањето со браќата и сестрите или пријателите може да создаде чувство на несигурност и несоодветност наместо да поттикнат раст.
Употреба на јазик што предизвикува срам: изјавите како „Што ти е проблемот?“ Тие можат да ги натераат децата да веруваат дека проблемот е нивен идентитет, а не нивното однесување.
Повлекување на љубовта или вниманието како казна: Игнорирањето или одбивањето да се зборува додека децата не се извинат може да предизвика чувство на напуштеност и несигурност.
Преголеми очекувања: Постојаното барање совршенство и нагласување на резултатите, наместо трудот кај децата, може да создаде страв од неуспех.
„Нашите зборови и постапки се моќни алатки во обликувањето на развојот на децата, но понекогаш, и покрај најдобрите намери, можеме ненамерно да предизвикаме чувство на срам. За разлика од вината, срамот создава длабоко чувство кај детето дека не е доволно добро или дека има вродени недостатоци, што може да има долгорочни последици врз емоционалното и психолошко здравје на децата. Практикувањето свесна комуникација може да создаде чувство на поддршка, која поттикнува раст, самодоверба и сочувство. Свесноста за тоа како разговараме со децата е од клучно значење бидејќи тоа директно влијае на нивната емоционална отпорност и севкупниот развој“, заклучува Блох.
