Нарцизмот се карактеризира со прекумерна потреба за внимание и обожавање, често придружена со недостаток на емпатија кон другите. Иако многу луѓе можат да имаат нарцисоидни особини, нарцисоидните родители често покажуваат одредени модели на однесување кои можат да создадат емоционални проблеми во односите со нивните деца.
Децата на нарцисоидните родители често се чувствуваат запоставено, несигурно или непризнаено поради тоа што кај овие родители фокусот е на сопствените потреби. Подолу ви откриваме некои од најчестите карактеристики на овие родители кои најдобро може да се препознаат преку нивното однесување.
Прекумерна потреба за внимание и обожавање
Еден од најчестите знаци на нарцисоидни родители е нивната постојана потреба за внимание и потреба да им се воодушевуваат, што може негативно да влијае на децата. Нарцисоидните родители често сакаат да бидат во центарот на вниманието, не само во социјалната средина, туку и дома, барајќи постојана пофалба и признание. Ако детето се обиде да ги изрази своите потреби или емоции, може да се соочи со непрепознавање или игнорирање.
Децата на нарцисоидните родители често не добиваат доволно внимание или емоционална поддршка бидејќи родителите секогаш се ставаат себеси на прво место. Ова може да доведе до емоционално запоставување, што влијае на самодовербата и развојот на детето.
Недостаток на емпатија и емоционална поддршка
Нарцисоидните родители често имаат проблем да ги разберат и прифатат емоциите на нивните деца. Емпатијата, која е клучна за градењето емотивно-здрави врски, често е слаба или целосно отсутна. Нарцисоидниот родител може да ги минимизира или игнорира емоционалните потреби на детето, сметајќи ги за неважни или сметајќи го детето за премногу чувствително.
Родителите кои не покажуваат емпатија може да предизвикаат детето да не се чувствува доволно сакано или разбрано. Децата кои растат во такви услови може да развијат емоционални проблеми, како што се ниска самодоверба, депресија или анксиозност.
Манипулација и контрола
Родителите кои имаат нарцисоидни особини користат манипулација и контрола во бројни ситуации за да ги постигнат своите цели или да ги задоволат своите потреби. Тие можат да ги користат децата за да постигнат сопствена емоционална стабилност или социјален статус. Манипулацијата може да вклучува емоционална уцена, закани, лаги или користење на детето за постигнување лични интереси.
Децата кои растат во такво опкружување може да станат несигурни за своите способности и сопствените граници бидејќи се научени да се потчинат на волјата на своите родители. Оваа форма на однесување може да создаде долготрајна емоционална траума што влијае на довербата на детето во другите луѓе.
Критика и омаловажување
Нарцисоидните родители често ги критикуваат своите деца и ги омаловажуваат нивните успеси. Наместо да го слават напредокот на детето, тие може да сметаат дека сè што прави детето не е доволно добро. Критиката често може да биде насочена кон личноста, изгледот, способностите или однесувањето на детето, оставајќи го детето со чувство на неспособност и инфериорност.
Критиката од родителите може да има големо влијание врз самодовербата и емоционалната стабилност на детето. Детето кое постојано доживува критики може да развие чувство на несигурност, ниска самодоверба и сомнеж во своите способности.
Неприфаќање на независноста и границите на детето
Нарцисоидните родители тешко прифаќаат кога детето почнува да ја изразува сопствената независност или да поставува граници. Таквите родители можеби веруваат дека детето треба да биде под нивна контрола и дека секоја желба за независност на детето е закана за нивната моќ. Поради ова, децата често не можат да воспостават здрави граници и да развијат сопствена независност.
Родителот кој не ги почитува границите на детето може да предизвика детето да биде емоционално зависно од нив, да има потешкотии да ги развие сопствените вештини за одлучување и да поставува здрави граници во зрелоста.
