Пронајдена на локалитетот Нахал Еин Гев II, фигурината датира од преднеолитскиот период и означува пресвртница во уметничкиот и духовниот израз. Комбинирајќи натурализам, манипулација со светлина и симболична имагинација, таа открива како раните заедници ја користеле уметноста за да го истражат односот меѓу луѓето и природниот свет, објавува Phys.org.
Во праисториско село со поглед на Галилејското Море, археолозите предводени од д-р Лоран Давин откриле глинена фигурина различна од која било претходно пронајдена.
Артефактот стар 12.000 години прикажува жена и гуска во она што се чини дека е митолошка или ритуална сцена, нудејќи редок поглед во симболичниот и духовниот свет на раните седентарни народи во Југозападна Азија. Студијата, објавена во PNAS, ја опишува фигурината како најраната фигурина што прикажува интеракција меѓу човек и животно и првиот натуралистички приказ на жена во регионот.
Фигурината, висока само 3,7 сантиметри, била изработена од локална глина и загреана на околу 400 степени, што укажува на намерна контрола на раната пиротехнологија. Микроскопските и хемиските анализи откриле траги од црвен пигмент (окер) и на жената и на гуската, заедно со зачуван отпечаток од прст што веројатно го оставила млада или возрасна уметница. Скулпторот користел светлина и сенка за да создаде длабочина и перспектива, алудирајќи на уметнички иновации што нема да процветаат целосно сè до неолитскиот период.
Проектот го води проф. Леоре Гросман од Институтот за археологија на Еврејскиот универзитет во Ерусалим, заедно со проф. Натали Мунро.
Прикажувајќи жена како седи под гуска што стои на грб, сцената сугерира повеќе од само обичен чин од секојдневниот живот. Гуската, вообичаен дел од исхраната на Натуфијците, но исто така и проткаена со симболична вредност, изгледа жива, а не како плен. Истражувачите ја толкуваат композицијата како замислена или митолошка средба во согласност со анимистичките верувања, светоглед што ги гледал луѓето и животните како духовно поврзани.
Натуфиската култура, која опфаќа период од пред околу 15.000 до 11.500 години, го означува преминот на човештвото од номадски собирачи на храна во населени општества. Откритието покажува дека, долго пред земјоделството, овие рани жители на селата веќе експериментирале со наративна уметност, симболично изразување и техники за моделирање со глина.
Фауналните остатоци од локацијата ја поддржуваат врската помеѓу гуските и ритуалниот живот. Пердувите на птиците се користеле за декорација, а одредени коски биле обликувани во накит. Уметничкиот фокус на гуската и жената, тврдат истражувачите, укажува на рана митска имагинација, симболичен речник кој подоцна цветал во неолитските култови и фигуративните традиции низ Југозападна Азија.
- Ова откритие е извонредно на неколку нивоа. Не само што ова е најраната фигурина во светот што ја прикажува интеракцијата човек-животно, туку е и најраниот натуралистички приказ на жена пронајден во Југозападна Азија“, рече д-р Лоран Давен, главен автор на трудот.
„Фигурината бележи момент на трансформација. „Го поврзува светот на мобилните ловци-собирачи и светот на првите седечки заедници, покажувајќи како имагинацијата и симболичното размислување почнале да ја обликуваат човечката култура“, рече проф. Леоре Гросман од Институтот за археологија на Еврејскиот универзитет во Ерусалим, коавтор на трудот.
Надвор од изработката, ова дело ги отелотворува најраните почетоци на митот, раскажувањето приказни и духовната поврзаност, изразени во глина од раце што живееле милениуми пред подемот на цивилизацијата.
