Жарко Лаушевиќ, актерска величина кој на грбот носеше голем животен товар, преку својот пишан збор се обиде барем малку да ги приближи луѓето до она низ што минуваше од моментот кога уби две лица. Веста како бомба одекна во медиумите, а потоа завладеа неверување.
Ова е првиот текст на „Вечерње новости“ кој излезе ден по трагедијата, 1 август 1993 година, а еве го во целост:
<b> УБИСТВО БЕЗ ГЛУМА</b>
* Според податоците од Центарот за безбедност Подгорица до тепачка дошло меѓу Драгор Пејовиќ (1973), Радован Вучиниќ (1972) и Андрија Кажиќ (1969) од една страна и браќата Жарко (1960) и Бранимир Лаушевиќ (1955 г.) од другата.
* Инспекторите утврдиле дека браќата Лаушевиќ употребиле пиштоли и испукале неколку истрели кои смртно ги погодиле Пејовиќ и Вучиниќ, а тешко повреден е и Андрија Кажиќ.
* Во тепачката повреден е и Бранимир Лаушевиќ, а лекарска помош му била укажана и на неговиот брат Жарко.
ЕДНА, речиси, безопасна полноќна расправија во кафуле помеѓу неколку млади момчиња од една страна и белградскиот актер Жарко Лаушевиќ и неговиот брат Бранимир, од друга, заврши трагично. Животот го загубија Драгор Пејовиќ (1973) и Радован Вучиниќ (1972), двајцата од Подгорица.
Тешко се повредени Андрија Кажиќ (1969) од Подгорица и Бранимир Лаушевиќ (1955), исто така, од Подгорица. Двајцата повредени се во болницата во Подгорица. Со полесни повреди се здобил и Жарко Лаушевиќ (1960). Браќата Лаушевиќ и Андрија Кажиќ се лишени од слобода.
ОВОЈ тежок случај, кој едноставно ја крена на нозе цела Подгорица, се случи прексиноќа, неколку минути по полноќ, во кафе барот „APPLE“ на булеварот Ленин, омиленото место на младите од Подгорица од делот на градот преку Морача.
Според официјалните податоци на Центарот за безбедност во Подгорица, дошло до тепачка меѓу Драгор Пејовиќ, Радован Вучиниќ и Андрија Кажиќ од една страна и браќата Жарко и Бранимир Лаушевиќ од друга страна.
Инспекторите утврдиле дека во тепачката браќата Лаушевиќ употребиле пиштоли (деветки) и во таа прилика испукале неколку истрели погодувајќи ги Пејовиќ и Вучиниќ, кои набрзо им подлегнале на повредите. Со повреди се здобил и Андрија Кажиќ, но тие не биле фатални.
Целиот настан се одвивал како на филм. Дури и оние што биле сведоци на тоа тешко „ја склопуваат приказната“ и прикажуваат тажна слика.
- Неверојатно е тоа што се случи. Практично, од ништо дојде до трагедија - целата возбудена раскажува Драгица Богавац, која пред полноќ ги послужила младите луѓе во кафулето.
- Па, ништо воопшто не „мирисаше“ од тоа што се случи. Пред да дојдат браќата Лаушевиќ, а тоа беше околу полноќ, група млади луѓе седеа во локалот во малата градина. Некои од нив се наши редовни гости. Откако јадеа сендвич, испија малку пиво и сок, отидоа преку улицата (булеварот Ленин). Драгор Пејовиќ остана единствениот потпрен на оградата. Сè уште го јадеше својот сендвич.
Вчера го сретнавме Жарко Лаушевиќ во ходникот на Центарот за безбедност во Подгорица додека милицајците го носеа на распит. Носеше морнарска маица, скината од едната страна, а на нозете му се гледаа траги од крв.
Не можевме да разговараме со него. Жарко само со мавтање со раката успеа да не поздрави. Под едното око му се гледаше модринка. Докторот Михајло Куљиш, кој ги прегледал загинатите и повредените, ни изјави дека Жарко Лаушевиќ е повреден. Тој не сакаше детално да ги опише повредите на другите учесници на овој настан.
Девојката со прекини зборува, пали цигара, сета возбудена повторува: „Па, тоа е невозможно“, „Сите момци беа мирни, а Жарко Лаушевиќ доаѓал и порано, а минатото лето јадеше ќебапи кај нас, рече дека дошол затоа што ги сака нашите ќебапи“.
Според Драгица Богавац, браќата Лаушевиќ нарачале пиво и ќебапи. Додека постариот Бранимир Лаушевиќ седел на масата, Жарко Лаушевиќ се вратил до киоскот за да види која салата да ја нарачаат.
- БАШ тогаш момците, кои веќе беа од другата страна на улицата, довикуваа, беа бучни - вели Драгица Богавац. - Притоа Жарко Лаушевиќ без да крене глас дофрли, колку што се сеќавам, на Пејовиќ „Каква е оваа врева“. Тогаш Пејовиќ одговори, пак, велам, колку што се сеќавам, „Што ти е гајле кој вика“. Потоа, дојде до кошкање. Видов кога Жарко Лаушевиќ паѓаше покрај самиот ѕид од киоскот. Беше облечен во шорцеви и морнарска маица. Околу половината носеше торбичка за пари, додека кожена торба му беше ставена на рамото. Во кафе барот тогаш имаше само еден гостин.
-Кога изби тепачката, на помош на Пејовиќ дојде Радован Вучиниќ. Така сите се најдоа во малиот простор од дворот на кафе барот. Одеднаш почна пукањето. Еден станарка ни раскажа дека пукањето траело „цел век“. Не беше рафал, вели, седев на терасата од блиската зграда и речиси ги броев истрелите се до 15. Си помислев кога ќе престане пукањето.
Драгица Богавац прво влегла во киоскот не знаејќи што да прави. Со неа биле уште двајца колеги.
- Излегов со кујнски нож во раката, со кој претходно ја сечев салатата - вели Драгица Богавац. - Токму во тој момент од градината истрча еден млад човек, стискајќи се за стомакот и падна пред мене на тротоарот. Во тој момент ножот ми падна од раце.
Марина Раониќ, девојката која, исто така, таа вечер работела во кафе барот е вознемирена, а по распитот во Центарот за безбедност во Подгорица непрекинато воздивнува. И покрај тоа што помина многу време од настанот, не може да состави слика за тоа што се случило.
<b>СОПСТВЕНИКОТ на кафе барот Бранко Радоичиќ е блед и вознемирен, си ги трие рацете и воздивнува:</b>
- Па, каде отидов дома порано? Да бев таму, ова немаше да се случи. Тие момци секогаш сакаа да ме слушаат дури и кога има некои проблеми. Тие беа добри момци. Тука никогаш немало ни најмала расправија, а камоли тепачка.
- Бев во киоскот, но слушнав дека нешто силно тропа. Погледнав надвор и го видов Жарко Лаушевиќ како паѓа покрај киоскот - им рекла Марина Раониќ на насобраните. - Не видов кога Жарко Лаушевиќ и неговиот брат ја напуштија градината, по се што се случи.
Помина долго време откако ниту еден настан во градот на Морача не ги возбуди неговите жители како овој на булеварот Ленин. Дотолку повеќе што луѓето тагуваат затоа што настрадаа момчиња, за кои никој нема лош збор да каже, како и за семејството Лаушевиќ, кое овде ужива добар глас.
