<a href="https://www.washingtonpost.com/world/2023/08/15/mine-injuries-ukraine-doctors-counteroffensive-russia/" target="_blank">Вашингон пост</a> во обемна репортажа “Повредите од мини ги прогонуваат лекарите во Украина“ ја пренесува темната реалност на украинската контраофанзива, пишувајќи за мини се насекаде, дека голем број украински војници се осакатени, а воените лекари секојдневно вршат ампутации.
Западните медиуми се повеќе ја покажуваат реалноста на украинскиот фронт, што пак покажува дека поддршката се повеќе ќе слабее. Целата сторија на Вашингтон пост е во продолжение:
Телата искинати на парчиња. Рацете и нозете се измешаа до непрепознатливост.
Менталната болка од ампутирање екстремитет по екстремитет по екстремитет е мрачна реалност на украинската контраофанзива за лекарите кои работат во регионот Запорожје.
Силно минираната руска одбрана го забави нападот на Украина до крваво, макотрпно лазење, а тешко остварените придобивки доаѓаат по цена на повредите од експлозии на мини пообилни отколку што некои медицински професионалци велат дека виделе во војната досега.
Со оглед на тоа што руските сили копаат повеќе од неколку месеци, секој притисок за враќање на територијата значи преминување копно густо со мини – дури и додека цивилите далеку од првите линии на фронтот исто така се борат со дифузија на мини и други експлозиви во претходно спорните области низ поголемиот дел од земјата.
„Мините ги има насекаде“, изјави украинскиот воен хирург Дмитро Миалковски, кој работи во земјата од почетокот на војната, за „Вашингтон пост“ од болницата во Запорожје – регион во центарот на контранападот – што тој не сакаше да го идентификуваат од безбедносни причини.
Миалковски рече дека лекувал повеќе повреди од експлозии од мини од почетокот на контраофанзивата на почетокот на јуни отколку во неговата претходна работа во Херсон и Краматорск – па дури и во Запорожје минатата година. Неговата болница вообичаено добива минимум две повреди од експлозија на мини секој ден, иако лекарите неодамна лекуваа 11 такви жртви, вклучително и трауматски ампутации, во еден ден.
„Навистина е поразително затоа што кога ќе видите млад човек, на возраст од 21 до 24 години, без стапало, без потколеница, разбирате дека барем е жив, но за целиот свој живот мора да користи протеза“, рече Миалковски.
„Тој е лице со хендикеп. А сега има многу“, рече тој – зголемен број луѓе повредени од мини во Украина.
Украина стана најминирана земја во светот, со повеќе од 67.000 квадратни милји од земјата се проценува дека е контаминирана од опасни мини, неексплодирани бомби, артилериски гранати и други остатоци од војната. Стотици цивили се повредени, а плодното обработливо земјиште стана опасно или неупотребливо, во катастрофата што експертите велат дека ќе бидат потребни децении да се расчисти.
Почетокот на контраофанзивата на Украина донесе остри промени во оптоварувањето на случаите на Миалковски во Запорожје. Претходно, тој можеше да врши изборни операции како што се поправки на хернија.
Сега, тој може само да лекува рани од куршуми, да извлекува шрапнели од рането ткиво и да се обиде да спаси екстремитети искршени од експлозиите на мини.
Секој ден прави три до четири големи операции и неколку помали операции, примарно лекувајќи украински војници евакуирани од теренските болници и боиштата.
Повредите од експлозии на мина се особено гротескни. Самер Атар, сириско-американски ортопедски хирург на Универзитетот Нортвестерн, кој неодамна волонтираше во Запорожје со Миалковски, ги опиша раните како „спој од тетиви, коски и мускули“.
„Анатомијата е искривена и осакатена и не можете да имате никаква смисла од тоа“, рече тој.
Високо-енергетските повреди како оние предизвикани од експлозиите на мини го менуваат ткивото на молекуларно ниво, што значи дека пациентите често мора да чекаат со денови додека лекарите го отстрануваат месото што умира и одредуваат кои делови од екстремитетот може да се спасат. Потоа доаѓаат повеќе операции во кои Атар вели дека лекарите се „борат за секој квадратен сантиметар од функционалниот екстремитет“, бидејќи перформансите на протезата се зголемуваат со должината и покриеноста на преостанатиот екстремитет.
Дмитро Миалковски и Самир Атар во болница во регионот Запорожје. (Фото од Дмитро Миалковски)
Миалковски рече дека преведувал неодамнешна медицинска обука организирана од американски волонтери кога бил повикан да помогне на операција. Тој се придружил на друг лекар кој очајно се обидувал да спаси млада жртва од експлозијата на мина со тешки и сложени повреди на двете нозе.
Како што работеа лекарите, виталот на пациентот се намали и Миалковски мораше да донесе одлука во дел од секундата. Избирајќи живот наместо екстремитет, тој ги отстрани двете нозе за 10 минути. Случајот ќе му остане на ум со денови.
„Го направив она што требаше да го направам“, воздивна Миалковски, раскажувајќи ја мачната постапка.
„Момчето ги загуби двете нозе и сега неговиот живот се уште е во опасност“, рече тој.
„Не сум сигурен дека ќе успее“.
Подоцна, Миалковски рече дека отишол да ја провери 24-годишната девојка, која била преместена на одделот за интензивна нега. Пациентот бил во тешка состојба, но на олеснување на Миалковски, сè уште жив.
На лекарите, малите победи, како што е одржувањето на еден пациент во живот преку ден, нудат трошки надеж во бескрајниот порој од страдање.
Лекарите се држат до секојдневните блесоци на нормалност и издржливост: болнички готвач кој има своја мисија да го одржува персоналот нахранет. Цивилна количка за кафе паркирана пред болницата, создавајќи чувство на сигурност и утеха на само милји од линијата на фронтот на војната. Но, немилосрдното изложување на повреди од војната што ќе потрае доживотно е деморализирачко.
За Атар, искуството не е ново. Пред Украина, тој лекувал пациенти затрупани од руската муниција во Сирија, каде што конфликтот беснее повеќе од една деценија.
Антитенковски мини оставени од руските војници се забележани во неодамна ослободеното село Новодаривка во регионот Запорожје во Украина на 21 јули. (Ројтерс)
Во текот на повеќе медицински мисии во подземни сириски болници со недоволно ресурси во областите под контрола на бунтовниците, вклучително и за време на долгогодишната опсада на Алепо, Атар ги третирал пациентите како што сирискиот претседател Башар ал-Асад ги опустошил цивилните населби под контрола на бунтовниците – со помош на воздушните напади на неговите руски сојузници и поддржувачи, кои прво интервенирале во сириската граѓанска војна во 2015 година.
Атар лекувал повеќе жртви од бомбардирањето во Сирија, но повеќе повреди од експлозии на мини во Украина.
„Повредите изгледаат исто, без разлика дали се Украинци или Сиријци“, рече тој.
„Премешан неред од коскени фрагменти, испрскани тетиви и мускули од раката или ногата под сините хируршки завеси“.
Во Украина, Атар ги отстранува екстремитетите на луѓето од сите сфери на животот: оперски пејач кој весело изјави дека неговата повреда нема да влијае на неговата страст, чистач на мини кој беше погоден од дрон среде минско поле.
„Тешко е да се чувствувате добро за себе и за светот кога сè што правите е отстранување на екстремитетите од здравите млади луѓе“, рече Атар.
Миалковски рече дека и тој бил прогонуван од приливот на брутални повреди кои го менуваат животот.
„Се обидуваме да се однесуваме како ништо да не се случило“, рече тој.
„Но, боли“.
Извор: <a href="https://www.washingtonpost.com/world/2023/08/15/mine-injuries-ukraine-doctors-counteroffensive-russia/" target="_blank">Washington post</a>
