Меѓународен тим научници лоцирал повеќе од 1.000 контејнери со нуклеарен отпад фрлени во Северниот Атлантик пред неколку децении, а вкупно најмалку 200.000 контејнери беа фрлени во тие океански води до 1993 година, изјави портпаролот на францускиот истражувачки центар CNRS.
Во средината на јуни, научниците отпловија од пристаништето Брест со бродот L'Atlante за да го пребараат западниот Атлантик и, за време на четиринеделна експедиција, ги пронајдоа локациите на нуклеарен отпад и го утврдија влијанието врз екосистемот.
Различни земји фрлале нуклеарен отпад во овие води помеѓу 1950 и 1990 година. Длабочината на морето и оддалеченоста од копното и човековата активност се сметаа за идеални услови за фрлање индустриски и лабораториски отпад во област на Атлантикот каде што морското дно, ако ништо друго, изгледаше геолошки стабилно.
Забрането отстранување од 1993 година.
Фрлањето нуклеарен отпад во морето беше забрането во 1993 година, но дотогаш најмалку 200.000 контејнери со отпад беа фрлени во водите на Северниот Атлантик, на длабочина помеѓу 3.000 и 5.000 метри.
Точната локација сè уште е непозната, не е познато во каква состојба се контејнерите или дали биле само расфрлани наоколу или биле фрлени на куп. Тимот од 21 член ја пребарува областа, за која се верува дека крие половина од отпадот, а целта на истражувачите е да ги мапираат контејнерите и да земат примероци од водата, морското дно и морската фауна.
Автономното подводно возило UlyX со 3D камера и сонарен систем им помага во оваа задача.
Патрик Шардон, раководител на проектот за следење на локациите за нуклеарен отпад во океанот (NODSSUM), верува дека радиоактивноста од поголемиот дел од отпадот ќе исчезне по 400 години.
Резервоарите се изградени да издржат притисок на таа длабочина, но не можат целосно да го спречат зрачењето што можело да истече во меѓувреме, рече Шардон.
