Веста за смртта на музичарот, најпознат по безвременските хитови како „Driving Home For Christmas“, „The Road to Hell“ и „On the Beach“, ја потврди портпарол на неговото семејство.
За време на својата богата кариера, Ри ги комбинираше блузот, попот, соулот и софт-рокот на уникатен начин, издавајќи 25 студиски албуми кои се продадоа во повеќе од 30 милиони примероци низ целиот свет. Неговиот албум „The Road to Hell“ го достигна врвот на британските топ листи, додека песни како „On the Beach“ и „Josephine“ добија неочекувана популарност на денс сцената.
Од Мидлсбро до светска слава
Роден е во 1951 година во Мидлсбро од татко Италијанец и мајка Ирка, заедно со шест браќа и сестри. „Тоа што сум Ирец и Италијанец во кафуле во Мидлсбро значеше дека го започнав животот како аутсајдер“, изјави тој еднаш. Пред целосно да се посвети на музиката, работел физички работи, вклучително и во фабриката за сладолед на неговиот татко, а размислувал и за кариера како новинар.
Неговото музичко патување започнало на 22-годишна возраст во бендот Magdalene, каде што го заменил Дејвид Ковердејл, идниот пејач на Deep Purple. Подоцна се приклучил на The Beautiful Losers, но набрзо добил понуда за соло договор и го издал својот деби сингл „So Much Love“ во 1974 година.
Пробив, борба и врв во кариерата
Неговиот прв голем успех се случил во Соединетите Држави, каде што неговата песна од 1978 година „Fool (If You Think It's Over)“ достигнала 12-то место на топ листите и му донела номинација за Греми награда за најдобар нов изведувач. Сепак, она што следело биле години борба со музичката индустрија, која ја опишал како „голема, врела куп гној“. Пресвртот го донел албумот „Water Sign“ од 1985 година, кој постигнал голем успех низ цела Европа.
Својот комерцијален врв го достигнал кон крајот на осумдесеттите години. Иако често надвор од доминантните поп трендови, конечно беше прифатен во неговата родна Велика Британија, каде што со албумот „Dancing With Strangers“ од 1987 година започна серија од шест албуми во Топ 10, од кои два го освоија првото место.
Компилацијата „New Light Through Old Windows“ од 1988 година го вклучи и неговиот најголем хит денес, „Driving Home for Christmas“. Иако песната не доживеа значаен успех кога беше првпат објавена во 1986 година, со текот на времето стана неопходен божиќен класик и во последниве години редовно се наоѓа на врвот на топ листите.
Враќање кон корените и страст за трки
Во 2000-тите, Реа постепено се оддалечи од поп-звукот и се врати на блузот на Делта кој првично го инспирираше, што беше најочигледно на албумот од 2002 година „Dancing Down the Stony Road“.
Со оглед на тоа што автомобилите и патиштата беа чест мотив во неговите песни, не е изненадувачки што беше страствен ентузијаст за автомобили. Возеше модели на Ferrari и Lotus, а во 1993 година учествуваше на Британското првенство во туристички автомобили. За сезоната 1995 во Формула 1, тој се приклучи на тимот на Џордан како механичар во боксот. „Навистина не сакав да работам ВИП работи, па затоа бев задолжен за десната задна гума на Еди Ирвин“, подоцна раскажа тој.
Тој беше и поддржувач на Лабуристичката партија и во 2017 година напиша необјавена песна „Што е толку лошо со човек кој ја кажува вистината?“ во чест на Џереми Корбин.
Долготрајна борба со болеста
Реа се бореше со бројни здравствени проблеми во текот на целиот свој живот. Откако му беше дијагностициран рак на панкреас, во 2001 година беше подложен на операција за отстранување на панкреасот и делови од желудникот и тенкото црево, што предизвика дијабетичар.
Во 2016 година, тој доживеа мозочен удар, кој го опиша како „многу страшен момент... Бев убеден дека мојата перцепција за висината на тонот исчезна со мозочниот удар. И беше потребно многу убедување од луѓето да кажат дека нема ништо лошо во она што го свирам“. Една година подоцна, тој се сруши на сцената за време на концерт во Оксфорд, по што беше однесен во болница за да се опорави.
