Уривање на табуа: Тргна предлог за испраќање војници на НАТО во Украина – се подготвува ли топовско месо од Полска и други помалку важни членки на Алијансата?
Која би била новата голема ескалација на војната во Украина?
<a href="https://vecer.mk/svet/ukrainskata-armija-vekje-ja-probi-prvata-linija-na-ruskata-odbrana/">Украинската армија веќе ја проби првата линија на руската одбрана?</a>
Ширењето на таа војна, се разбира, но не мора нужно да се прошири и надвор од украинските граници, туку може и внатрешно да ескалира, на пример со појавата на нови актери на самото бојно поле.
Дали е можно да се замисли трупите на НАТО да влезат во Украина и да се борат против Русите? До неодамна тоа беше табу тема, но сега, како што се приближува самитот на НАТО во Вилнус, на маса се става таа многу опасна идеја…
Имено, поранешниот генерален секретар на НАТО, Андерс Расмусен, <a href="https://www.theguardian.com/world/2023/jun/07/nato-members-may-send-troops-to-ukraine-warns-former-alliance-chief" target="_blank">изјави</a> дека група земји на НАТО можеби ќе бидат подготвени да испратат војници во Украина доколку земјите-членки, вклучително и САД, не му дадат „опипливи безбедносни гаранции“ на Киев на самитот на НАТО алијансата во Вилнус.
Расмусен, кој сега служи како советник на украинскиот претседател Володимир Зеленски за пристапување во НАТО, беше на турнеја низ Европа и Вашингтон за да го процени расположението пред критичниот самит на 11 јули.
Тој ги даде своите забелешки додека актуелниот шеф на НАТО, Јенс Столтенберг, рече дека прашањето за безбедносните гаранции ќе биде на дневен ред во Вилнус, но додаде дека НАТО – според член 5 од Вашингтонскиот договор – дава целосни безбедносни гаранции само до целосно членови.
Амбасадорката на САД во НАТО, Џулијан Смит, рече: „Разгледуваме голем број опции за да сигнализираме дека Украина напредува во односите со НАТО“.
<a href="https://vecer.mk/svet/shto-podrazbira-sad-pod-terminot-poraz-na-rusija-vo-ukraina/">Што подразбира САД под терминот ПОРАЗ НА РУСИЈА ВО УКРАИНА?</a>
Расмусен рече:
„Ако НАТО не може да се договори за патот напред за Украина, постои јасна можност некои земји да преземат акција поединечно. Знаеме дека Полска е многу ангажирана во обезбедувањето конкретна помош за Украина. И не би ја исклучил можноста дека Полска сепак би се вклучила посилно во овој контекст на национална основа и балтичките земји да го следат, можеби вклучувајќи ја и можноста за војници на теренот. Мислам дека Полјаците сериозно би размислиле да влезат и да состават коалиција на подготвените ако Украина не добива ништо во Вилнус. Не треба да ги потценуваме полските чувства, Полјаците сметаат дека Западна Европа предолго не ги слуша нивните предупредувања против вистинскиот руски менталитет“.
Расмусен, исто така, рече дека би било „целосно легално“ Украина да побара таква воена помош.
Што всушност кажува Расмусен меѓу редови?
Очигледно е дека тој зборува за фракција на НАТО која сака да види ескалација на војната во Украина.
Станува збор за фракцијата која не може ни да замисли можно пријателско решение за запирање на војната – таа фракција може да види само еден исход, целосен пораз на Русија.
Ескалацијата е извесна поради фактот што, според сите пресметки, на таа фракција припаѓа и украинското раководство на чело со претседателот Володимир Зеленски.
Во изминатите денови, високите украински функционери уште еднаш изјавија дека целосно ја отфрлаат секоја можност за „замрзнување на конфликтот“. Наместо тоа, тие сакаат само исход во кој руските сили ќе бидат целосно протерани од сите територии на Украина.
Во право се сите оние кои тврдат дека самитот на НАТО во Вилнус ќе биде од клучно значење за Украина – тој самит веќе извесно време се најавува како клучен пресврт на кој ќе се одлучува што ќе се прави со Украина.
Киев и другите членови на гореспоменатата милитаристичка фракција веќе со денови најавуваат дека НАТО мора да обезбеди „безбедносни гаранции“ за Украина. Очекувано, темата е намерно оставена донекаде нејасна.
Какви гаранции би биле тоа<a href="https://vecer.mk/">? </a>
Од Киев велат дека се свесни оти Украина нема и не може да стане членка на НАТО додека трае активната војна, но затоа бараат „гаранција“ дека ќе биде прифатена штом заврши војната (со нивната победа, се разбира, бидејќи во спротивно може да ја нема Украина).
<a href="https://vecer.mk/svet/bajden-zapadnite-zemji-napravija-se-za-da-ja-podgotvat-ukraina-za-kontraofanziva/">Бајден: Западните земји направија сè за да ја подготват Украина за контраофанзива</a>
НАТО може да и даде на Украина таква гаранција, се разбира, но колку всушност вреди?
И не премногу. Повторно, императивот за победа во војната останува на Украина.
Членките на НАТО можат јавно да се обврзат на она што многумина веќе го направиле, дека „ќе ја поддржуваат Украина се додека е потребно“.
Ама ваква гаранција и да е на хартија колку вреди?
Украина веќе го добива речиси секое оружје што го сака и ќе продолжи да го добива се додека изгледа дека може да одржи фронт во борбата со Русија. Дали таквата „гаранција“ всушност би променила нешто? Не навистина.
Она што го спомнува Расмусен е веќе нешто друго, нешто многу поконкретно.
На сите им е јасно дека Украина успешно ги држи одбранбените линии во војната со Русија, дури и кога губи одредена територија. Украина ја загуби контролата над Бахмут, но тие покажаа дека се способни да се борат со руските сили со месеци, па дури и сега се уште се во близина на градот. Но, Украина нема да може да го задржи ова темпо засекогаш додека Русија може да иницира нов бран на мобилизација и да го зголеми притисокот.
И што се случува кога Украина се троши воено? Што ако почне да и недостасува работна сила? Кој ќе „стапи“ да помогне?
Полска и балтичките земји може да распоредат војници во Украина доколку не се задоволни од посветеноста на НАТО изјави поранешниот ген-сек на алијансата Фото Борислав Трошев Агенција Анадолу
Расмусен буквално го навестува почетокот на воената интервенција на НАТО во Украина, дури и ако таа не би била иницирана од целата воена алијанса, туку само од, како што вели, „коалицијата на волните“.
Во право е дека Полјаците се најподготвени да се впуштат во ваква авантура, а се смета и на помалите балтички земји, но кој друг?
Дали Чесите и Словаците би биле спремни да умрат во Украина? Хрватите и Словенците можеби? Или од Северна Македонија, Албанија или Црна Гора?
Сè е можно затоа што Расмусен штотуку се впушти во рушење на табуто кое донекаде обезбеди „мир“ во Европа.
Зарем влезот на трупите на НАТО во Украина не би бил почеток на војна меѓу НАТО и Русија?
Зарем тоа не е почеток на нова светска војна? Нуклеарна војна?
Некои очигледно се подготвени да се коцкаат што нема да биде. Можеби мислат дека војната во Украина би можела да биде нова верзија на војната во Виетнам каде се судрија светските сили, но сепак не се случи нуклеарна војна.
Таквото размислување е крајно опасно од неколку причини.
Како прво, Украина не е Виетнам – дури и за СССР, Виетнам беше далеку, но Русија не само што ја смета Украина за свој „двор“, туку и, како што е очигледно, своја територија!
Понатаму, војната во Виетнам многу лесно можеше да стане нуклеарна војна, за среќа не стана, но прашање е колку среќа има човештвото.
Што се однесува до тврдењето на Расмусен дека Украина може „целосно легално“ да бара странска воена помош, тоа, правно гледано, стои, но воопшто да се предлага такво нешто, имајќи предвид дека може да се смета за увертира за нуклеарна војна, е прилично лудост.
Но, Сирија побара и руска воена помош, нели? Да.
<a href="https://vecer.mk/svet/shvedska-kje-dozvoli-rasporeduvanje-na-vojnitsi-na-nato-i-pred-taa-da-stane-chlenka-na-alijansata/">Шведска ќе дозволи распоредување на војници на НАТО и пред таа да стане членка на Алијансата</a>
Идејата дека легитимната влада на една земја бара помош од друга во борбата против нејзината егзистенцијална закана е самата основа на сојузничките односи, но на сите им е јасно дека прашањето за Украина е на сосема друго ниво.
Сепак, самитот на НАТО во Вилнус брзо се наближува и дотогаш ќе биде целосно јасно дали Украина има офанзивни сили, односно дали може да почне да ја враќа територијата што ја држат руските сили.
Ако се покаже дека не може да го стори тоа, што секако е можно, ќе почнат да се појавуваат гласови кои сакаат да ја одведат оваа војна во уште поголем конфликт.
Знаејќи ги ставовите на Расмусен кога беше на чело на НАТО, воопшто не изненадува неговото лобирање за ескалација на конфликтот.
Овој поранешен дански премиер беше на чело на НАТО кога се организираше НАТО агресијата врз Либија.
Очигледно е дека Расмусен влече дел од своите идеи од тие денови, бидејќи иако тоа беше агресија под покровителство на целото НАТО, главните удари ги изведоа Франција, САД и Британија.
Веројатно мисли дека нешто слично би можело да се организира околу Украина, дека НАТО би дал зелено светло и дека Полјаците ќе станат топовско месо кое би можело да почне да го нема, а подоцна, ако треба и помалку, по големина и важност – членките на НАТО.
