Ирина е уметник и тату (Nameless Tattoo Studio) и графити артист од Скопје. Како што вели таа, сака да црта на кожа, на ѕидови, на хартија и на таблет. Мајка е на едно дете и едно куче. Ирина сака да создава несекојдневни цртежи за секојдневниот живот, а нејзина желба е преку детската илустрација да допре и до возрасните и да ги потсети на безгрижноста на детската игра како меморија за слободата.
Ова е нејзината Инстаграм приказна преку 5 фотографии:
Ова сум јас - Ирина. Сакам да тетовирам, да сликам, да илустрирам и да цртам на ѕидови. Сакам преку своите цртежи кои се понекогаш малку наивни и детски, да го доближам светот на децата до возрасните како примарна меморија за слободата. Овде сум сликана кога завршив еден поголем проект во деловна зграда, каде го цртавме целиот скалишен простор низ четири ката, заедно со Драш и Мачка.
Откако станав мајка, моите слики земаа малку поинаква насока. Понекогаш, како сензорна активност со детето нѝ е да сликаме, па потоа тие основи ги користам за моите слики. Вистина е дека, иако не можам многу да ги контролирам сликите, повеќе сликам од порано и сум поинспирирана, па најчесто се борам со времето за да го ставам на приоритет мојот креативен порив.
Можеби во живо не сум најзборливиот човек, но на хартија многу сакам да раскажувам приказни. Од мала водам дневник, а сега тоа е прераснато во “дневник на идеи”, па во мојата серија на “илустрирани мисли”, пробувам да илустрирам некои од идеите или приказните што ми паднале напамет .
Една од тие идеи-приказни стана и сликовница. Ова е слика од промоцијата на сликовницата која се одржа во септември, и ми е многу драга меморија бидејќи беше моја прва авторска сликовница. Книгата се вика “Приказна за Малиот Уг” и е издадена од “Чудна Шума”.
И за крај, една од моите поомилени тетоважи. Ќе беше чудно во оваа инста-приказна да скокнев слика од тетоважа бидејќи луѓето најмногу ме знаат по тоа што тетовирам, а дефинитивно омилено ми е да тетовирам мои дизајни, а уживам да работам кога моите клиенти целосно ми веруваат во тоа што го правам.
