Исчезнатите бебиња во Србија се тема што покрај домашните медиуми предизвика шок во целиот балкански регион. Турција на својата дрѓавна телевизија емитуваше документарен филм за исчезнатите бебиња.
Парламентот во Србија утре ќе започне расправа по предлог-законот за утврдување на фактите за состојбата на новороденчињата за кои се претпоставува дека исчезнале од породилното одделение во Србија - попознат како „Закон за исчезнати бебиња“. Овој закон Србија го чека веќе шест години, но предложеното решение веќе е одбиено од сите групи родители, тврдејќи дека нема да им ја донесе вистината. За цело време, медиумите во Турција известуваат за нови интригантни детали за аферата во Србија што трае со години.
Мирјана Новокмет, претседател на белградската група исчезнати родители на бебињата, во докумнетарниот филм ја раскажа нејзината животна приказна за исчезнатиот син и борбата што следува. формирање група родители кои ги бараат вистините за нивните деца најпрво треба да дојдат до вистината каде се нашите деца, што им се случило ... И, исто така, да им помогнеме на сите родители кои не биле во право и кои немале сила и знаење затоа што сите не бевме информирани на кој начин да ги бараме нашите деца “, рече Мирјана.
„Следниот ден по раѓањето, тие дојдоа наутро и ми рекоа дека бебето умрело. Прашав кога може да биде погребано моето бебе, како тече тој протокол, што да правам ... Тие ми рекоа дека не можам да преземам ништо, дека тоа е грижата на болницата, дека ќе го сторат сето тоа, дека детето мора да оди на обдукција, детето ќе биде кремирано и тие ќе го погребаат “, наведува друга мајка, која верува дека нејзиното дете е киднапирано.
Зорица Јовановиќ е една од ретките што победи на случајот против Република Србија пред Европскиот суд за човекови права во Стразбур, кој пресуди дека Србија го повредила правото на живот. Триесет години пред тоа, на 28 октомври 1983 година, таа родила здраво бебе. Три дена подоцна, таа и нејзиниот сопруг биле известени дека бебето починало, но родителите не го виделе телото, ниту откриле каде е погребано бебето. Ова создало сомневање дека детето е сè уште живо.
„Претресот го започна мојот покоен сопруг со мојот зет. Прво, дојдовме до потврда за смрт, каде што моето дете не беше внесено во книгата. Еден од лекарите се огради дека по грешка не е запишана смртта. Морав да тужам пред судот во Стразбур каде имав најмногу проблеми, имаше поплава, сè беше поплавено и нема документи за случајот ... Но, тие се луѓе во судот во Стразбур сигурно имаат деца. Со своите крилја се обидоа да ме заштитат и да ми помогнат. За да ги казнам сите што биле вклучени во кражбата на моето дете, некој мора да знае што се прави во кон оваа земја ... “, рече Зорица.
Во документарецот кој е емитувен во Турција, изјава дала и една од акушерките, која исто така се сомнева дека често имало лажни смртни случаи кај бебињата.
- Изненадување беше како почина такво добро бебе, со добра тежина. Овие беа млади жени. Обично бебињата имаат критичен период кога нивните мајки ќе започнат со доењето. Луѓето кои не требаше да бидат во близина на бебешеките боксови според правилата на куќата, обично беа таму со лекарите во попладневните часови кога врботените се заминати, тие остануваа само на смени, или во сабота и недела. “, изјави таа.
- Докторот ми рече дека треба да дадам 10 000 долари за едно бебе и 15 000 долари за близнаци и дека овие пари одат во сиропиталиште. Кога го запознав докторот, тој беше одличен господин, ми рече дека ќе добијам бебе од женски студент што доаѓаше од покраината да студира во Белград, а потоа таа забременија случајно и не смеела да оди дома со бебето, и заради тоа бебињата се дадени на посвојување.
Јас облеков бел капут, оставајќи ги лекарот и сестра ми и влегов во просторијата каде што беа жените што родија. Видов една млада жена, тогаш околу 20 години која личеше на жена ми, ја ставам раката на креветот. Тоа беше знак. Во тоа време, мислев дека е тоа. После тоа, тој ме запозна во боксот за бебиња, каде беа бебињата. Мислам трето или четврто бебе ми го фати окото затоа што ги видов нејзините долги црни трепки. Почнав да ја гледам, докторката ме праша дали е убава. „Како ангел, се за заљубив“, реков, затоа што тогаш за прв и последен пат се чувствував како да сум татко. После моите зборови, лекарот ми вели: „Изберете!“. Кога тој рече „изберете“ се стаписав и се наежив. Сфатив дека нешто не е во ред “, изјавува во докумнетарниот филм едно лице кое дошло да купи бебе од породилиштето во Белград.
