Емотивна исповед испрати еден камионџија кој вели дека заради работата ги изгубил најубавите моменти од животот, од растењето на неговата ќерка, а толку време не бил присутен дома што сега откако ја напуштил работата се чувствува како странец.
„Возењето на камион ме лиши од најубавите и најважните моменти во животот, затоа што јас бев дома само два дена месечно. Никогаш нема да прежалам што не ја гледав ќерка ми како расте, првите зборови, првите чекори, првиот заб, нејзиното растење... за мене беше премногу тешко да се вратам во Италија само три дена по нејзиното раѓање, и таа ме виде повторно само по два месеци и тоа на само два дена, и така натаму до нејзината четврта година. Се чувствувам како странец во мојата куќа сега кога престанав да работам како камионџија и се вратив целосно дома, растојанието меѓу мене и неа беше јасно, затоа што до сега јас едвај бев присутен во нејзиниот живот и таа не беше само навикната со мене “, вели тој и продолжи:
„Парите што се заработени преку таа работа се потрошени и како никогаш да не биле тука. Важните моменти и многуте отсуства не можат да се надополнат со пари. Жал ми е што штотуку го сфатив тоа, но се обидувам да бидам најдобриот татко досега во светот“
Неговата емотивна исповед наишла на позитивни коментари. Добил поддршка од многумина кои му напишале дека заради таа работа тој успеал да ги прехрани и облече и дека немал друга опција, но сега е дома и не треба да се грижи, се ќе си дојде на свое место.
