Софија беше член на тајното друштво „Бела роза“, кое со ненасилните средства се бореше против националсоцијалистичкиот режим во Германија за време на Втората светска војна.

Нејзиното име не е толку добро познато надвор од Германија, но Софија Шол е иконска фигура во нејзината родна земја, а нејзината извонредна приказна и денес инспирира многумина.

Во неделата, на 9 мај, беше одбележана 100-годишнината од раѓањето на младата девојка која силно се спротивстави на Хитлер и за тоа плати со својот живот.

Нејзиниот отпор е опишан во книги, филмови и серии и продолжува да ги инспирира луѓето и денес.

Софија Шол е родена на 9 мај 1921 година кога во земјата владееја немири. Но, нејзиното детство беше безбедно и пријатно.

Нејзиниот татко беше градоначалник на градот Фортенберг, а Софи, заедно со пет браќа и сестри, израснаа во лутеранско домаќинство во кое беа важни христијанските вредности.

Меѓутоа, кога дојде до тинејџерските години, Адолф Хитлер завладеа со земјата.

Првично, Софи и нејзиниот постар брат Ханс ја поддржуваа Националсоцијалистичката партија. Како и многу други млади луѓе, тие се приклучија на движењето на Хитлеровата младина нејзината сестринска организација Лига на германски девојки.

Нејзиниот татко, жесток критичар на Хитлер, очигледно згрозен од нивниот првичен ентузијаза изврши влијанието во семејството.

Братот и сестрата, на крајот неспособни да ги усогласат либералните склоности со политиката на Третиот рајх и забележувајќи го начинот на третирање на еврејските познаници и уметници, почнаа да гледаат на режимот со сè покритични очи.

И кога Хитлер ја нападна Полска, тие се спротивставија.

Додека младите Германци тргнаа во битка, Софи доста горко му напиша на своето момче Фриц Хартнагел, кој исто така беше војник: „Не можам да разберам како некои луѓе постојано ризикуваат животи на други луѓе. Никогаш нема да го разберам тоа и не ми кажувај дека тоа е за татковината “.

Софи го придружуваше својот брат Ханс на Универзитетот во Минхен, каде што студираше медицина, а братот и сестрата беа пријатели со иста група луѓе, за кои се вели дека ги обединуваше меѓусебното почитување на уметноста, културата и филозофијата.

За Софи, која студираше филозофија заедно со биологија, се вели дека сакаше да танцува и свири на пијано, а исто и дека имаше талент за сликарство.

Но, ова беа насилни времиња. Некои од студентите видоа активна услуга. Тие живееја во диктатура и беа решени да се спротивстават, пренесува Би-Би-Си.

„Нема да бидеме замолчени“

Имаше само шест члена во групата „Бела роза“, која ја основаа нејзиниот брат Ханс и неговиот пријател Александар Шморел. На тајното друштво му се придружија Софи, Кристоф Пробст и Вили Граф и еден од нивните професори, Курт Хубер.

Поддржани од мрежа на пријатели и приврзаници, тие печатеа и дистрибуираа летоци, охрабрувајќи ги граѓаните да се спротивстават на нацистичкиот режим, осудувајќи го убиството на Евреите и барајќи крај на војната.

– Нема да бидеме замолчени, ние сме вашата лоша совест, „Белата роза“ нема да ве остави на мира, беше текстот на еден од летоците.

Групата го објави својот шести памфлет на почетокот на 1943 година.

– Германското име ќе биде засекогаш оштетено ако германската младина не се крене конечно, во исто време се одмазди и покае, не ги скрши мачителите и не најде нова духовна Европа – беше напишано на него.

Тоа беше нивниот последен памфлет.

На 18 февруари 1943 година, Ханс и Софи дистрибуира летоци на универзитетот. Не е јасно зошто Софи се искачи на последниот кат со поглед на воздушниот атриум во главната зграда на универзитетот и фрли куп брошури преку оградата. Повеќето претпоставуваат дека сакала да видат што е можно повеќе студенти.

Меѓутоа, додека летоците паѓаа на земјата, таа беше предадена на Гестапо од страна на домарот.

Софи и нејзиниот брат беа испрашувани и по судењето осудени на смрт. Тие одбија да го предадат остатокот од групата, но властите сепак успеаја да ги пронајдат. За неколку месеци сите пријатели беа погубени.

На денот кога се најде пред гилотина, Софи имаше 21 година.

– Толку убав, сончев ден и морам да одам. Што значи мојата смрт ако илјадници луѓе се разбудат преку нас и се охрабрат да преземат нешто? – рече Софи тој ден.

Овие зборови, нејзината храброст сè уште одекнуваат во Германија, каде училиштата и улиците го носат нејзиното име и името на нејзиниот брат.

Сепак, нејзиното име се уште се злоупотребува и денес, па на митингот против јавните мерки во Хановер во ноември минатата година, на бина излезе една млада жена и се спореди со Софија.

Во недела, на 9 мај, Софија наполни 100 години, а бројни цркви одржуваа богослужби во нејзина чест и беше отворен канал на Инстаграм посветен на нејзиниот живот.